Το αιώνιο θέμα των αυτοκτονιών -Αυτοκτονίες Γυναικών στην αρχαιότητα-

Αρθρογραφία.
Το αιώνιο θέμα των αυτοκτονιών
-Αυτοκτονίες Γυναικών στην αρχαιότητα-

Ρεπορτάζ

Δημήτρη Συμεωνίδη
Δημοσιογράφου/Ανταποκριτού
Ε.Σ.Ε.Μ.Ε.( Ένωση Συντακτών Ευρωπαϊκών Μέσων Ενημέρωσης)

Η ερωτική απογοήτευση είχε ακόμη θέση στις αρχαίες αυτοκτονίες, τόσο σε άνδρες, όσο και σε γυναίκες όπως εξίσου διαδεδομένος ήταν και στα δύο φύλα ο απαγχονισμός

Ανεκπλήρωτη αγάπη

Μερικές φορές, αντί η ανεκπλήρωτη αγάπη να οδηγήσει στην αυτοκτονία εξαιτίας της οδύνης,

• Μέθοδοι αυτοκτονίας

Οι διαθέσιμες, στις γυναίκες της μυθολογίας, μέθοδοι αυτοχειρίας, είναι περιορισμένες και περιλαμβάνουν (κατά σειρά συχνότητας)
απαγχονισμό, βουτιά σε θάλασσα ή γκρεμό, μαχαίρωμα, αυτοπυρπόληση, δηλητηρίαση, χτύπημα ή πτώση σε πηγάδια

• Απαγχονισμός

Μολονότι στην «Οδύσσεια» η έννοια του απαγχονισμού, όντας απεχθής θεωρείται κατάλληλο μέσο θανάτωσης για τις άπιστες γυναίκες σκλάβες [22.462] και στην «Ελένη» του Ευριπίδη [298,303] η Ελένη περιγράφει την θηλιά ως απρεπή, η συχνότητα με την οποία ο συγκεκριμένος τρόπος εμφανίζεται στα αυτοκτονικά επεισόδια των αυτοχείρων γυναικών, προδίδει την μηδαμινή διασπορά αυτών των απόψεων.

Τόσο σε πραγματικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο, το κρέμασμα θα μπορούσε να οφείλει την διάδοσή του στην ευκολία με την οποία βγάζει κάποιος την ζώνη του και την χρησιμοποιεί.
Τα μέσα ήταν στη διάθεσή του.
Σε είκοσι δύο από τις εβδομήντα δύο γυναικείες αυτοκτονίες, ομαδικές ή μεμονωμένες, συναντούμε τον απαγχονισμό.
Από αυτή την ομάδα, πέντε είναι παρθένες ενώ οι υπόλοιπες δέκα επτά, είτε είναι παντρεμένες, είτε σεξουαλικώς ενεργές.
Αν και έχει υποστηριχθεί ότι το σχοινί ταιριάζει περισσότερο στις αμόλυντες, ενώ το σπαθί στις συζύγους, τα συμπεράσματα της έρευνας που προηγήθηκε της παρούσας μελέτης, δείχνουν ότι μια τέτοια διάκριση δεν υφίσταται.

• Αυτοκτονίες Γυναικών στην αρχαιότητα

Βυβλίς, κόρη του Μιλήτου και της Τραγασίας, η οποία κατελήφθη από παράνομο ερωτικό πάθος προς τον αδελφό της, Καύνο.
Στην προσπάθειά της να τον πείσει να ανταποκριθεί, αυτός απομακρύνθηκε τρομαγμένος κι εκείνη τον ακολούθησε, αλλά τελικά κρεμάστηκε.

_ Κόνων, Αφηγήματα 2 Bibliotheque De Photius, 186 Récits de Conon
_ Παρθένιος, Ερωτικές Ιστορίες [11]
_ Υγίνος, Μύθοι [243]
_ Στέφανος ο Βυζάντιος, Καῦνος

Δηϊάνειρα, σύζυγος του Ηρακλή, η οποία θεωρώντας ότι του έστελνε ερωτικό φίλτρο, στην πραγματικότητα έστειλε δηλητηριασμένο χιτώνα, κάτι που επέφερε την αυτοπυρπόληση και μετουσίωσή του σε θεότητα.
Αναγνωρίζοντας το λάθος της, μαχαιρώθηκε.

_ Σοφοκλῆς, Τραχινίαι 920-30
_ Απολλόδωρος (Ψευδο-) 2.7.7
_ Υγίνος, Μύθοι 36
_ Υγίνος, Μύθοι 243
_ Σενέκας ο Νεότερος, Ηρακλής Οιταίος 1027-30

Θίσβη, όμορφη Βαβυλώνια νύμφη, η οποία αγαπήθηκε από τον Πύραμο. Καθώς τους είχε απαγορευτεί να παντρευτούν, επινόησαν σχέδιο να συναντηθούν μυστικά μια νύχτα. Στη θέα λιονταριού, η Θίσβη τρόμαξε κι έφυγε από το σημείο συνάντησης.
Εκεί όμως έπεσε το πέπλο που φορούσε κι έγινε παιχνίδι για την λέαινα που το έσκισε και το λέρωσε με το ματωμένο στόμα της.
Όταν το βρήκε ο Πύραμος, σκέφτηκε ότι η Θίσβη θα είχε σκοτωθεί και στην απελπισία του μαχαιρώθηκε. Επιστρέφοντας η Θίσβη και αντικρύζοντας τη σορό του, αυτοκτόνησε.

Οβίδιος, Μεταμορφώσεις 4.212-4
_ Υγίνος, Μύθοι 243

Καλλιρρόη (1) ανύμφευτη κόρη με καταγωγή από την Καλυδώνα, η οποία δεν ενέδωσε στον έρωτα του Κορέσου, ιερέα του Θεού Διονύσου.
Σε αντίποινα ο Διόνυσος καταράστηκε την πόλη, ωσότου η Καλλιρρόη (ή κάποια άλλη) αυτοθυσιαζόταν.
Ο Κόρεσος εξαιτίας του παράφορου έρωτά του, αυτοκτόνησε και η Καλλιρρόη παρασυρόμενη από το κουράγιο του, έκοψε τον λαιμό της.

Παυσανίας, Αχαϊκά [7.21.3-5]

Η αυτοκτονία μπορεί να προκληθεί από πάρα πολλούς παράγοντες και είναι όντως ένα κοινωνικό φαινόμενο.
Πρόκειται για ένα τραυματικό γεγονός τόσο γι' αυτόν που τη διαπράττει αλλά και για τους οικείους και τη κοινωνία σε σύνολο.
Η αυτοκτονία δε γνωρίζει ηλικιακούς περιορισμούς και συνήθως δε προκαλείται από ένα μεμονωμένο γεγονός αλλά θα λέγαμε πως πρόκειται για ένα αποτέλεσμα της συνάθροισης πολλών αρνητικών γεγονότων.
H αυτοκτονία αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στη δημόσια υγεία, υπολογίζετε πως κοντά στο 1.000.000 άνθρωποι καθημερινά δίνουν τέλος στη ζωή τους και πάρα πολλοί ακόμη φθάνουν σε υπηρεσίες υγείας έπειτα από σκόπιμο αυτοτραυματισμό και απόπειρες αυτοκτονίας.

Τα νούμερα αυτά στη πραγματικότητα είναι πολύ μεγαλύτερα διότι ακόμα και στις πιο σύγχρονες κοινωνίες η αυτοκτονία αποτελεί ταμπού και δε δηλώνεται τόσο για κοινωνικούς (στγματισμός) και θρησκευτικούς λόγους (ενταφιασμός) .
Η αυτοκτονία όπως αναφέρθηκε είναι ένα σύνθετο πρόβλημα και η αντιμετώπιση της απαιτεί τη συνεργασία πολλών φορέων και εν γένει της κοινωνίας της ίδιας.